Jou leven is een keuze

Lieve Jij,

Ik hoop dat het goed met je gaat.

Afgelopen maand heb ik een reis gemaakt door Thailand. Wat een bijzondere ervaring. Niet alles liep zoals ik had gehoopt, maar over het algemeen was het prachtig.

Ik leerde om te accepteren en aan te nemen wat er is. Het waren gouden tijden. Eén van de meest waardevolle momenten was een teaching van een monnik. Niet alles is in woorden te vatten, maar één ding is me sterk bijgebleven:

Het leven is niet altijd leuk.

Het leven kent ook lijden. Maar wij mensen willen geen pijn voelen. We stoppen emoties weg, onderdrukken onze gevoelens.

Volledige acceptatie en vergeving lijken soms onrealistisch in een maatschappij waarin alles wordt beoordeeld. We hebben overal een mening over — bewust of onbewust. We zijn zo geprogrammeerd om een ideaalbeeld na te streven.

Ik wil er nu niet diep op ingaan, maar ik nodig je uit:

Ga eens op onderzoek in jezelf.

Hoeveel oordelen heb jij over jezelf? Over je ouders, je opvoeding, je kinderen, collega’s, vrienden, partner?

En waar komen die vandaan?

Hoe vaak zitten we vast in geconditioneerde patronen?

Waarom hechten we ons zo sterk aan waarde die we zelf hebben gecreëerd? Aan spullen, werk, status, ideeën, mensen?

Wie bepaalt hoe het hoort?

Schuiven we die verantwoordelijkheid af op de buitenwereld?

Mijn lerares zei: “De meeste mensen willen de waarheid niet onder ogen zien vanwege hun angsten.”

En diep vanbinnen weet ik dat dat klopt.

Wakker blijven vraagt bewustzijn, moeite en moed.

Veel mensen weten simpelweg niet hoe — of zijn bang voor wat ze zullen vinden.

DE VRAAG IS:

Wil jij zo blijven?

Of kies je nu voor jezelf — vanuit liefde en zelfzorg?

Ga jij je angsten onder ogen zien?

Je emoties niet langer onderdrukken?

Milder zijn voor jezelf, en voor anderen?

Bewust worden van je oordelen?

Blijf je het ideaalbeeld volgen dat de maatschappij je voorschotelt?

Of keer je naar binnen?

We zijn niet gemaakt om in constante strijd te leven.

We hoeven niet te overleven — we mogen leven.

Wist je dat veel fysieke klachten voortkomen uit mentale en emotionele disbalans?

Hoe kun je jezelf écht helen als je alleen aan de buitenkant poetst,

terwijl het vanbinnen aan het instorten is?

De buitenwereld is een spiegel van je binnenwereld.

Je hebt altijd een keuze.

Wel doen — of niet.

Het is jouw leven, jouw verantwoordelijkheid.

Ben ik in deze blog te direct voor je geweest?

Misschien.

Maar misschien is dat ook maar weer… een oordeel.

Ik weet één ding:

Als het goed met jou gaat, dan gaat het ook goed met mij.

We leven samen in deze grote speeltuin die we aarde noemen.

Je bent niet alleen. We doen dit samen.

Warme groet,